Urszula Nawrot tworzy unikalne wystawy fotograficzne, w których splata filozofię, psychologię i sztukę. Jej prace eksplorują archetypy i głębokie struktury ludzkiej psychiki, odkrywając piękno w cieniu i świetle. Każda wystawa to wizualna opowieść, która zaprasza widza do refleksji nad własną podróżą wewnętrzną. Jej fotografie, pełne symboliki i emocji, prezentowane były na wystawach w Polsce i za granicą.

W CELU ZAMÓWIENIA WYSTAWY PROSZĘ SKORZYSTAĆ Z FORMULARZA KONTAKTOWEGO

ZAPOWIEDŹ

Wkrótce nowa wystawa Urszuli Nawrot. Będzie to trzecia część cyklu wystaw R O M A N T Y Z M.

Artystka skupi się na procesach wewnętrznych i relacjach między wewnętrznymi obiektami psychiki.

R O M A N T Y Z M II

CYKL WYSTAW: ROMANTYZM

Moja twórczość jak i działalność naukowa to jedna podróż, która przejawia się w różnych odsłonach. Wystawy fotografii, filmy, teksty literackie są próbą odkrywania dynamiki nieświadomości i ujawniania jej struktury. Patrząc na sny, procesy wewnętrzne, fantazje czy doświadczenia związane z substancjami psychoaktywnymi, skupiam się nie na znaczeniu pojawiających się motywów, lecz na ich strukturze. To właśnie w niej dostrzegam matrycę ludzkiej psyche.

W przejawach świata wewnętrznego takich jak sny znaczenie objawia się w kontakcie z symbolem. Sen zawiera nie tylko komponent temporalny, odnoszący się do konkretnej sytuacji życiowej, lecz także komponent archetypowy, który ujawnia głębsze warstwy psychiki. To archetypowy wymiar snu wykracza poza jednostkowe doświadczenie, odsłaniając uniwersalne schematy i struktury.

Sen pokazuje, jak człowiek radzi sobie z problemami i trudnymi sytuacjami, ujawniając możliwe schematy działania oraz sposoby rozwiązywania konfliktów. To właśnie tę przestrzeń badam, poszukując w niej kluczy do zrozumienia ludzkiej psychiki.

ROMANTYZM

Tytuł wystawy „Romantyzm” nie jest przypadkowy. Odwołuje się zarówno do epoki historycznej, jak i do stanu ducha – głębokiego wewnętrznego przeżywania, konfrontacji z cieniem, poszukiwania sensu i autentyczności. Romantyzm jako kierunek w sztuce i filozofii XIX wieku odrzucał racjonalizm oświecenia, zwracając się ku irracjonalności, emocjom, indywidualnej duchowości i archetypowym wzorcom, które wciąż rezonują w zbiorowej nieświadomości.

Epoka romantyzmu była momentem powrotu do pierwotnych mitów, fascynacji snem, intuicją i psychologicznymi głębiami człowieka. To czas, w którym artyści i myśliciele, tacy jak Goethe, Blake czy Mickiewicz, eksplorowali motywy wewnętrznych konfliktów, śmierci i odrodzenia, miłości niemożliwej, tęsknoty za absolutem i walki z własnym cieniem. To także epoka, w której kobieta zaczęła być przedstawiana w sposób bardziej symboliczny – jako muza, kapłanka tajemnicy, ale również jako istota skazana na cierpienie, Ofelia tonąca w wodach własnej iluzji.

W psychologii analitycznej Carla Gustava Junga, która w wielu aspektach wyrasta z romantycznego pojmowania świata, kluczowym pojęciem jest Cień – wszystko to, co wyparte, nieuświadomione, a jednocześnie niezbędne do pełni istnienia. Kobiecość, jej archetypy i wzorce, są głęboko zakorzenione w tej koncepcji. Kobieta w romantyzmie bywa idealizowana, ale jednocześnie skazana na niemożność spełnienia – jest zarówno Madonną, jak i femme fatale.

Moja wystawa dotyka tych napięć i ran, które kobiecość nosi w sobie – zranionej kobiecości w mężczyźnie, kobiety goniącej za nieosiągalnym ideałem, bólu porzucenia, uzależnienia od męskiego spojrzenia, lęku przed odrzuceniem i jednocześnie przed własną mocą. To archetypy, które wciąż kształtują nasze życie i relacje.

„Romantyzm” to podróż w przestrzeń kobiecego doświadczenia, gdzie ból i zamarcie stają się punktem wyjścia do transformacji. Wystawa daje szansę na spotkanie ze swoim własnym cieniem – i na jego uzdrowienie.

Wystawa otwiera się dokumentalnym zdjęciem starszej kobiety leżącej na łóżku szpitalnym, w którą z ciekawością wpatruje się roczne dziecko. Ten obraz staje się symboliczną bramą do przekazu transgeneracyjnego – przestrzeni nieświadomości, cienia rodzinnego i kulturowego. Dziecko nie przychodzi na świat jako tabula rasa – jest już naznaczone historią, doświadczeniem wojny, traumą oraz spuścizną kobiecości przekazywaną z pokolenia na pokolenie.

Pozostałe fotografie w sposób symboliczny ilustrują kondycję kobiety – matki, Bogini, Świętej, grzesznej, doskonałej, upadłej. W pierwszej odsłonie wystawy koncentruję się na doświadczeniu śmierci – zarówno fizycznej, jak i wewnętrznej: zamierania, paraliżu, traumy. Jednak śmierć nie jest końcem, lecz początkiem transformacji. Przez jej doświadczenie można się odrodzić – dlatego podkreślam, że istnieje droga wyjścia.

Konceptualnym portretom towarzyszą krajobrazy, które dopełniają narrację, budując przestrzeń refleksji i przejścia. W odsłonie „Odzyskiwanie siebie” skupiam się na rozpoznaniu archetypowych wzorców i kompleksów, które nieświadomie kształtują nasze życie, choć często nie są nasze. Czasem tkwimy w odziedziczonych schematach, nie zdając sobie z tego sprawy. Aby się z nich wyzwolić, najpierw musimy je dostrzec, rozpoznać i symbolicznie zwrócić ich prawowitym właścicielom – z miłością i współczuciem. Tylko poprzez świadome przepracowanie bólu, jego przepuszczenie przez siebie i uwolnienie, możemy odzyskać siebie na nowo.

R O M A N T Y Z M I

CYKL WYSTAW: ROMANTYZM

Wystawa R O M A N T Y Z M I miała miejsce w GALERII SZTUKI SCENY PLASTYCZNEJ KUL W LUBLINIE. Zapoczątkowała cykl wystaw o tym samym tytule.

TRANSFORMACJA PRZEZ ŚMIERĆ

Dotknąć transformującej mocy śmierci i odrodzenia. Wyjść poza wąskie postrzeganie własnego ego i dotknąć transcendencji poprzez zniszczenie siebie. To właśnie pokazuję w cyklu wystaw R O M A N T Y Z M, który powstał podczas pracy nad prawdziwymi procesami transformującymi traumatyczne przeżycia.”

URSZULA NAWROT

Na koniec to, co odbiorca znajdzie w moich pracach, będzie jego skarbem, a nie moim zamierzeniem. Ja już go dla siebie odnalazłam, tworząc ten świat. Zagłębiając się w obraz, odbiorca również stwarza go dla siebie. Obraz staje się lustrem, odbiciem duszy patrzącego”.

URSZULA NAWROT

——————————————————————————————————————————————————————

WYSTAWY ZWIĄZANE Z PLANEM FILMOWYM

„POLSKA SZLACHECKA”

Seria fotografii kostiumowych powstała w trakcie kręcenia serialu „Diabeł Łańcucki” w reżyserii Macieja Jurewicza (współpraca reżyserska Urszula Nawrot) na planie filmowym jak i w studio fotograficznym. Fotografie odzwierciedlają atmosferę i kostiumy XVII wiecznej Polski szlacheckiej. Wystawa odbyła się na Zamku w Krasiczynie 19 lutego 2022 roku podczas premiery filmu.

Wystawa Indywidualna

„KOBIETY DIABŁA”

Wystawa internetowa prezentowała kreacje kobiece w serialu „Diabeł Łańcucki”.

WYSTAWA ZBIOROWA

M E X I C O R K M Y M E X I C O

Wystawa odbyła się w Vision Center w Irlandii w 2014 roku. Ekspozycja My Mexico – Urszuli Nawrot była częścią zbiorowej wystawy i targów sztuki MÉXICORC. Wystawa stanowiła reportaż z ważnego dnia rodzinnego jednej z najważniejszych rodzin mieszkających w mieście Guadalajara – rodziny Alba. Wydarzenie dokumentowało 70-tą rocznicę ślubu seniorów rodu. Prace podkreślały wielopokoleniowość, tradycję, naturę, kulturę, religię i oczywiście związek miasta i jego mieszkańców z tequilą.